9/02/2008

COMENIUS 2007-2008 (2)

1. ΠΑΝΑΚΟΥΤΗ – ΠΑΝΑΚΟΥΤΗ

2. ΠΑΙΔΙΑ! ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΒΡΙΖΟΛΙΑ

3. ΠΑΛΙΟΤΕΝΕΚΕΣ

4. ΒΑΣΙΛΕΙΑ – ΒΕΖΥΡΊΑ

5. ΤΑ ΠΕΝΤΟΒΟΛΑ

6. ΤΟ ΜΠΙΖ !

7. ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΔΑΚΙ

8. ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ

9. ΠΟΡΤΕΣ – ΠΡΙΟΝΙ - ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΚΛΩΣΤΗ

10. ΑΜΠΑΡΑ (αμπάριζα)

11. ΤΟ ΚΟΥΤΣΟΥΓΚΟΥΙ

12. ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

13. ΚΟΥΤΣΟΛΙΘΑΡΑΣ Η΄ ΚΟΥΤΣΑΛΩΝΑ

ΠΑΝΑΚΟΥΤΗ – ΠΑΝΑΚΟΥΤΗ ΕΛΑ ΑΠ`Τ`ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΑΥΤΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝ`Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΚΟΥΦΗ

Ομαδικό παιχνίδι παιζόταν από κορίτσια. Τάβγαζαν λέγοντας το τραγούδι :

« Άννα μάνα πορτοκάλα

Σ`ένα μήνα μπουφ

Στο μπιρέκα τζουφ»

Σε κάθε συλλαβή το παιδί που τα ¨βγάζει» δείχνει έναν παίχτη . Στο κορίτσι που θα πέσει το τζουφ αυτό θα κάνει τη μάνα ενώ εκείνο που τα βγάζει αρχίζει το παιχνίδι.

Στρώνεται η «μάνα» κάτω στο χώμα . Στην ποδιά της κρατά το πιο μικρό κοριτσάκι . Στην ποδιά αυτού στρώνεται άλλο και ούτω κάθεξης . Το όρθιο φέρνει γύρω απ`τ`άλλα λέγοντας :Πανακουτή – Πανακουτή ! Η μάνα απαντά : Έλα απ`τ`άλλο μου αυτί ! και τα παιδιά εν χορώ συμπληρώνουν:γιατί ειν`η μάνα μου κουφή!

Φέρνοντας με κουτσό 2-3-βόλτες σταματά στη μάνα και αρχίζει ο διάλογος

-Τί θέλεις ;

-Ένα απ`τα παιδιά σου

- Μα τα χρειάζομαι , τ`αγαπώ το ίδιο . Τόνα μου σκουπίζει τ`άλλο πλένει πιάτα , τ`άλλο μαζεύει ξύλα κ.λ.π.(στο τέλος αποφασίζει να δώσει ένα-ένα τα παιδιά της , τα οποία πηγαίνουν λίγο πιο πέρα από τη μάνα) Λέει λοιπόν η μάνα : πάρε όποιο θέλεις . Η παίχτρια σκύβει και τα μυρίζει ένα ένα λέγοντας πως το ένα μυρίζει σκόρδο , τ`άλλο κρεμμύδι , τ`άλλο γάλα , τ`άλλο κακάο , τ`άλλο σκατά , τ`άλλο «κάτουρο» κ.λ.π. Εκείνο που θέλει να πάρει λέει πως μυρίζει «του βασιλιά το μέλι» .

Η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για τ`άλλα παιδιά και .φτάνει στο τελευταίο το πιο μικρό το πιο αγαπημένο της μάνας που δεν θέλει με κανέναν τρόπο να το δώσει λέγοντας «όχι ,όχι δεν στο δίνω μα τον Άγιο Κων/νο» .

Τελικά της τ`αρπάζει το κρύβει ανάμεσα στ`άλλα και η μάνα ψάχνει να το βρει:

-Μην είδατε το παιδάκι μου; (η μάνα)

- Τι παπούτσια φόραγε; (τα παιδιά εν χορώ)

- Άσπρα .

- Ε! πάρε τον άσπρο δρόμο . Η μάνα κάνει πως ψάχνει τάχα προς τον άσπρο δρόμο.

-Τι φουστάνι φόραγε;

- Κόκκινο

- Ε! πάρε τον κόκκινο δρόμο.

Συνεχίζεται έτσι για λίγο ο διάλογος και στο τέλος φανερώνουν το παιδάκι της φωνάζοντας : Νάτο νάτο το παιδί σου! Και τρέχουν γύρω από τη μάνα η οποία αφού πάρει το παιδί της τρέχει να πιάσει κάποιο απ`τ`άλλα παιδιά ώστε ν`αλλάξουν οι ρόλοι , να γίνει άλλο παιδί μάνα και το παιχνίδι να συνεχιστεί .

ΠΑΙΔΙΑ! ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΒΡΙΖΟΛΙΑ;

Βριζόλια ήταν κομμάτια από κεραμίδια σε κανονικό σχήμα (τετράγωνο ή ορθογώνιο)και μέγεθος ώστε να στήνονται καλά κατά το παιχνίδι.

Σ`ένα κύκλο στήνονται τόνα πάνω στ`άλλο τα βριζόλια . Σε μια απόσταση 5-6 μέτρων τραβιέται μια γραμμή πάνω στην οποία πατούν όλοι οι παίχτες .Τα «βγάζουν» με διάφορα τραγούδια αλλά στην εποχή μου το συνηθισμένο ήταν το Άννα –μάνα . Βγαίνει το παιδί που θα «φυλάει» τα βριζόλια , ενώ τ`άλλα μπαίνουν στη σειρά πάνω στην γραμμή και κρατούν όλοι στα χέρια την «αμάδα τους» δηλαδή μια ωραία πλακουτή πέτρα . Ένας ένας οι παίχτες προσπαθούν με την αμάδα τους που την πετούν προς τον κύκλο να ρίξουν τα βριζόλια.

Αν κάποιος το καταφέρει τότε το παιδί που τα φυλάει είναι υποχρεωμένο γρήγορα γρήγορα να στήσει τα βριζόλια και μετά να τρέξει να πιάσει έναν από τους παίχτες που προσπαθούν να πάρουν την αμάδα τους και να γυρίσουν πάλι πίσω απ`τη γραμμή τους . Αν φυσικά κάποιος πιάσει τότε θα φυλάξει ο πιασμένος αλλιώς το παιχνίδι θα συνεχιστεί.

Αν πάλι με το πρώτο «γκιούμι» δεν πέσουν τα βριζόλια τότε οι παίχτες θα προσπαθήσουν να πάρει ο καθένας την ομάδα του και να γυρίσει στη γραμμή χωρίς να τον ακουμπήσει ο φύλακας . Γίνεται λοιπόν μάχη γύρω από τα βριζόλια μεταξύ παιχτών και φύλακα . Οι παίχτες πατώντας ο καθένας την αμάδα του προσπαθεί με χίλια δυο τεχνάσματα να ξεγελάσει τον φύλακα .

Είναι ζωηρό και ευχάριστο παιχνίδι και παίζεται ομαδικά από αγόρια και κορίτσια .

ΠΑΛΙΟΤΕΝΕΚΕΣ

Ομαδικό παιχνίδι , παραλλαγή του κρυφτό. Σ`έναν κύκλο που χαράζεται με ξύλο στο χώμα τοποθετούν έναν τενεκέ συνήθως από ντομάτα μπελτέ ή από γάλα.

Ένα παιδί τα βγάζει για να δουν ποιος θα τα φυλάξει . Σε κάποιον πέφτει ο κλήρος . Ένας παίχτης κλωτσά δυνατά τον τενεκέ να φύγει όσο πιο μακριά από τον κύκλο . Το παιδί που τα φυλάει τρέχει να τον τοποθετήσει στην αρχική του θέσει ενώ οι άλλοι σκορπίζονται και κρύβονται όσο πιο καλά μπορούν.

Ψάχνει να τα βρει πριν του ξανακλωτσήσουν τον τενεκέ . Όποιον βρίσκει τον φτύνει δηλ. πατά τον τενεκέ και λέει δυνατά τ`όνομα του . Εκείνος περιμένει να τον «ελευθερώσει» κάποιος δηλ να κλωτσήσει κάποιος τον τενεκέ για να ξανακρυφτεί.

Περιμένοντας όμως τα παιδιά που έχουν βρεθεί καθοδηγούν τα κρυμμένα φωνάζοντας τους συνθήματα όπως :»κρυ κρυ έρχεται» όταν σου λέω σκόρδο να κρύβεσαι , όταν σου λέω κρεμμύδι να βγεις κ.λ.π. Αν τα καταφέρει και βγει όλους τους παίχτες χωρίς να του κλωτσήσουν τον τενεκέ τότε θα πάρει τη θέση του δηλ. θα τα φυλάξει ο πρώτος παίχτης που βρέθηκε .

ΒΑΣΙΛΕΙΑ – ΒΕΖΥΡΊΑ

Καθισμένα σταυροπόδι και σε κύκλο τα παιδιά ρίχνουν το «κότσι»όπως το ζάρι .Το κότσι είναι από κάποιο ζώο κόκαλο κλείδωσης με 4 όψεις που η καθεμία έχει τ`όνομά της: Βασιλεία – Βεζυρία , ψωμάς και γάιδαρος . Ο ψωμάς και ο γάιδαρος πάντα χάνουν.

Ένα παιδί «Βεζύρης» θα κρατάει τη λουρίδα και ένα άλλο ,»Βασιλιάς» θα είναι ο αρχηγός του παιχνιδιού . Η μεγάλη επιτυχία θα είναι όταν τα «ρίχνουν» να τύχει στο ίδιο παιδί και η βασιλεία και η βεζυρία δηλ. και η Νομοθετική και Εκτελεστική εξουσία . Δείγμα της βασιλείας μπορεί να είναι ένα καλάμι, μια βεργούλα σαν μπαγκέτα ενώ της βεζυρίας είναι η λουρίδα .

Ο ψωμάς δεν λέει τίποτα.

Όταν όμως το παιδί που ρίχνει το κότσι φέρει γάιδαρο , ρωτά ο Βεζύρης το βασιλιά τι τιμωρία θα του επιβληθεί . Οι απαντήσεις είναι πολλές και διάφορες π.χ. γκαρίσματα , κακαρίσματα αλλά εκείνο που φοβούνται οι παίχτες είναι οι λουριδιές που τις έχουν ονομάσει και λαδάτες ή ξυδάτες . π.χ. δυο λαδάτες ή δυο ξυδάτες , τρεις λαδάτες κ.λ.π.

Το παιχνίδι συνεχίζεται . Οι εξουσίες περνάνε από χέρι σε χέρι , τα γκαρίσματα , τα κακαρίσματα και οι ξυλιές πέφτουν . Οι παίχτες περιμένουν να γίνει κάποιο λάθος από τις δυο εξουσίες για να γίνουν αυτοί Βεζίρηδες και Βασιλιάδες .

Λάθος είναι να μην εκτελεστεί σωστά κάποια εντολή ή να βαρεθεί ο Βασιλιάς και να ζητά αντικατάσταση.

ΤΑ ΠΕΝΤΟΒΟΛΑ

Παίζοντας και από αγόρια και από κορίτσια . Είναι 5 στρογγυλά , σαν μεγάλα κουφέτα , χαλίκια Το καθένα μπορεί να έχει τα δικά του . Τα «βγάζουν» ποιος θ`αρχίσει πρώτος , δεύτερος κ.λ.π. Παίζεται με το ένα ή και τα δυο χέρια .

Σκορπά ο παίχτης κάτω τα πεντόβολα (το μέρος να είναι ίσιο)και αφού διαλέξει ένα το πετά ψηλά και μέχρι να πέσει στην παλάμη του πρέπει να προφτάσει ν`αρπάξει ένα από κάτω . Έτσι πρέπει να πάρει και τα 4 . Αν κάποιο του πέσει χάνει και αρχίζει ο άλλος παίχτης . Πρώτα λοιπόν πρέπει τα πεντόβολα να τα πάρει ένα –ένα . Μετά δυο- δυο μετά τρία και ένα και τέλος και τα 4 μια φορά . Θα προσέχει όμως όταν τα παίρνει να μην ακουμπά τα υπόλοιπα που είναι κάτω.

Μετά τα πετούν και τα 5 ψηλά και ταυτόχρονα γυρίζουν ανάποδα τις παλάμες ενωμένες για να πέσουν όλα επάνω τους . Αν και σ`αυτή τη φάση ο παίχτης τα καταφέρει τότε βάζει ο αντίπαλος ένα πεντόβολο για «ρούμπο» αφού πρώτα πετάξει ψηλά ο παίχτης και τα 5 πεντόβολα και με ανάποδες τις παλάμες προσπαθήσει να πιάσει μερικά ή όλα . Τότε ο «ρούμπος» πρέπει να μείνει πάνω στο χέρι ενώ τ`άλλα θα πέσουν κάτω χωρίς βέβαια να κουνηθεί κανένα πεντόβολο πρέπει να ξαναπιάσει μέσα στη χούφτα του ο παίχτης όλα τα πεντόβολα χωρίς να πέσει κάτω ο «ρούμπος» .

Κατόπιν αυτού έρχεται η καμάρα που σχηματίζεται από τα 3 δάχτυλα του ενός χεριού , κάτω από την όποια πρέπει να περάσουν τα πεντόβολα ένα –ένα –δυο –δυο- τρία- δύο και τα τέσσερα μαζί αφού ο παίχτης πετά ένα πεντόβολο ψηλά και μέχρι να το ξαναπιάσει πρέπει να σπρώχνει τα υπόλοιπα που είναι σκορπισμένα κάτω να περάσουν κάτω από την καμάρα χωρίς ν`αγγίξει τον «ρούμπο» που τον έχει ορίσει ο αντίπαλος .

Ο παίχτης που θα φτάσει ως εδώ βάζει ένα –ένα πεντόβολο στην άκρη των δαχτύλων της παλάμης του αντίπαλου που για το σκοπό αυτό έχει ακουμπήσει την ανοιχτή παλάμη του κάτω . Πρώτα στο μεγάλο δάχτυλο τον «Στούμπηκα» πετά το πεντόβολο ψηλά λέγοντας καλώς το Στούμπηκα , μέχρι να γυρίσει στην παλάμη του το πεντόβολο δίνει μια ξυλιά στην παλάμη του αντίπαλου.

- από πού έρχεσαι ; Άλλη ξυλιά

- από του παπά τ`αλώνι (άλλη ξυλιά)

- τι έφαγε η κοιλίτσα σου (ξυλιά)

- αυγά καθαρισμένα και στον τοίχο κολλημένα.

Αυτή η διαδικασία και ο διάλογος επαναλαμβάνεται και για τ`άλλα δάχτυλα με τ`άλλα πεντόβολα που έχουν τ`άνομα «κόπανος»που σε κάθε στροφή χτυπιέται σαν κόπανος η ράχη της παλάμης του αντιπάλου . Για το μεσαίο δάχτυλο (Γράτζουνας) ακολουθούν γραντζουνιές για τ`άλλο δάχτυλο ,τον τσίμπικα (τσιμπιές), και για το μικρό το χαϊδεμένο (χάδια). Έτσι τελειώνει το πρώτο γκιούμι του παιχνιδιού και νικητής θα είναι εκείνος που κατάφερε να κάνει όλ`αυτά .-

ΤΟ ΜΠΙΖ !

Εκείνος που τα φυλάει βάζει τη μια παλάμη τεντωμένη πίσω από τη μασχάλη και την άλλη στο μάτι που είναι η ανοιχτή παλάμη. Το μάτι φυσικά σκεπασμένο για να μη βλέπει τα παιδιά που θα του χτυπήσουν την παλάμη .Ένας λοιπόν την χτυπά δυνατά και όλοι οι άλλοι (μαζί και αυτός που χτύπησε)σηκώνουν το χέρι και φωνάζουν Μπίζ !(τάχα ποιος χτύπησε;) .Εκείνος που έφαγε το χαστούκι στη χούφτα του προσπαθεί να μαντέψει ποιος ήταν . Αν τον βρει παίρνει αυτός τη θέση του . Αν όχι τα φυλάει ο ίδιος και τις τρώει μέχρι που να πετύχει εκείνον που τον χτύπησε.

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΔΑΚΙ

Τα παιδιά κάθονται σε κύκλο . Ένα κάνει τη μάνα και κρατά στις κλειστές παλάμες του το δαχτυλιδάκι (σπόρο, χαλίκι κ.λ.π.) . Οι άλλοι κρατούν και αυτοί ενωμένες τις παλάμες τους και τις ανοίγουν λίγο ίσια που να χωρέσει της μάνας που περνάει απ`όλα τα χέρια λέγοντας το τραγούδι: το δαχτυλιδάκι τόχω δεν τόχω στην κασέλαμ `τόχω .

Αφήνει σε κάπου παιδιού την παλάμη το δαχτυλιδάκι και ρωτά ένα άλλο παιδί να της πει ποιος τόχει . Αν λοιπόν το βρει γίνεται αυτό μάνα αν όχι η μάνα ρωτά «πόσες λουριδιές» και τα παιδιά απαντούν ανάλογα 2, 3 ,κ.λ.π. η δε μάνα χτυπά στην πλάτη με τόσες ξυλιές όσες της είπαν , το παιδί που έκανε λάθος και δεν βρήκε το δαχτυλιδάκι .-

ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ

Παίρναμε ένα μεγάλο κουμπί με 2-4 τρύπες , του περνούσαμε μια γερή κλωστή που την δέναμε στις άκρες . Περνούσαμε τα δάχτυλά μας στις δυο άκρες της κλωστής και φέρναμε πολλές φορές γύρο το κουμπί ώστε να στρίψει καλά η κλωστή . Μετά τεντώναμε την κλωστή και το κουμπί στριφογύριζε σαν δαιμονισμένο . Τεντώναμε , μαζεύαμε τα χέρια μας κι το κουμπί γύριζε με θόρυβο . Μας διασκέδαζε πιο πολύ όταν το κουμπί στριφογύριζε πάνω σε άμμο , χαλίκια ή στα μαλλιά κάποιου παιδιού .

Αντί για κουμπί πολλοί ταραξίες έβαζαν στρογγυλό τσιγκάκι με δόντια πριονωτά οπότε το παιχνίδι γινόταν επικίνδυνο .-

ΠΟΡΤΕΣ – ΠΡΙΟΝΙ - ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΚΛΩΣΤΗ

Το παίζουν δυο παιδιά.

Η κλωστή μεγάλη και γερή την δέναμε στις δυο άκρες . Το ένα παιδί κρατούσε στις παλάμες τεντωμένη την κλωστή από τις άκρες και ο άλλος παίχτης με επιδεξιότητα σχημάτιζε στα δικά του δάχτυλα με την κλωστή που έπαιρνε από τον συμπαίχτη του διάφορα σχέδια , πόρτες π.χ. Ο άλλος την έπαιρνε ξανά σχηματίζοντας κρεβάτι , ο άλλος πριόνι και έτσι διασκεδάζαμε με τα σχέδια που ο καθένας προσπαθούσε να φτιάξει .

ΑΜΠΑΡΑ (αμπάριζα)

Λέγαμε τη γωνιά που ακουμπάγαμε και παίρναμε δύναμη και που τη φυλάγαμε να μην την ακουμπήσει κάποιος αντίπαλος και μας νικήσει ολάκερη την ομάδα .

Η κάθε ομάδα έχει την αμπάρα της . Με το μαρς βγαίνουν και οι δυο ομάδες και κυνηγιούνται . Κερδίζει η ομάδα που οι παίχτες της θα πιαστούν από τους αντιπάλους . Για να ξεκουραστεί κάποιος που έτρεξε πολύ γυρίζει και ακουμπάει στην αμπάρα και μένει εκεί πίσω από την γραμμή που έχει τραβηχτεί σε μια μικρή απόσταση μπρος από την αμπάρα ώστε να χωρούν όλοι οι παίχτες της ομάδας . Εκεί λοιπόν ξεκουράζεται , παίρνει νέα δύναμη και ξαναβγαίνει στο κυνηγητό .

ΤΟ ΚΟΥΤΣΟΥΓΚΟΥΙ

Παίζεται μόνο από αγόρια . Όλοι κρατούν στα χέρια από ένα χοντρό ραβδί και τοποθετούνται σ`ένα κύκλο . Ο καθένας μπροστά στα πόδια του έχει ανοίξει έναν μικρό λάκκο ή έχει χαράξει έναν μικρό κύκλο τη «φωλίτσα» του όπου έχει ακουμπήσει το ραβδί του . Στη μέση του κύκλου είναι ανοιγμένος ένας μικρός λάκκος ή χαραγμένος ένας κύκλος . Μέσα εκεί τοποθετείται το «κουτσουγκοί» ένα μικρό κουτσουράκι δηλ. ένα κομμάτι χοντρούτσικο ξύλο .

Κάποιος με το ραβδί του φυλάει το κουτσουγκουί για να μην το πετάξουν οι άλλοι με τα ραβδιά τους μακριά . Αν την ώρα που κάποιος σηκώσει από τη φωλιά του το ραβδί του να σπρώξει πέρα το κουτσουγκουί προφθάσει αυτός που τα φυλάει και βάλει το δικό του ραβδί μέσα στη φωλιά του παίχτη , τότε χάνει ο παίχτης τη φωλιά του «καίγεται»και οι ρόλοι αλλάζουν. Τα φυλάει αυτός τώρα . Νικητής πάντα εκείνος που θα τα καταφέρει να κρατήσει τη φωλιά του ως το τέλος .-

ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

Παιχνίδι αγορίστικο . Παίρναμε στεφάνια από βαρέλια μικρά ξύλινα . Τα πιο καλά στεφάνια ήταν από «τάλαρο». Περνούσαν και ένα σύρμα σε σχήμα π και κυλούσαν τρέχοντας το στεφάνι στα καλντερίμια της γειτονιάς κάνοντας φοβερό θόρυβο . Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ήταν πολλά παιδιά και κυλούσαν όλα μαζί τα στεφάνια τους .

Ο ΚΟΥΤΣΟΛΙΘΑΡΑΣ Η ΚΟΥΤΣΑΛΩΝΑ

Χαράζουν ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με 5 χωρίσματα .

Και δυο κορίτσια το σκάνε. Παίρνουν ένα λιθαράκι ή κεραμίδι και λένε βροχή ή ξηρά , αφού το φτύνουν . Το πετούν ψηλά και ότι έρθει κάτω , αυτό κάνουν . Αν έρθει βροχή , αρχίζει το παιχνίδι το κορίτσι που είχε πει βροχή .

Ρίχνει το κεραμίδι στο πρώτο πάτημα και με κουτσό πάει μέχρι τέλος . Από το τέλος πάλι με κουτσό φτάνει στο πρώτο πάτημα .

Ρίχνει το κεραμίδι στο δεύτερο πάτημα – φτάνει κουτσό στο τέλος και από το τέλος με κουτσό στο πρώτο πάτημα , ώσπού να τελειώσει . Εάν πατήσει τη γραμμή της κουτσαλώνας χάνει . Τα άλλα παιδιά είναι γύρω μαζεμένα και λένε

Μια γριά απ`τα Θαρρούνια

Έφερε τα μακαρούνια

Έφερε το χάσει , χάσει

Παναγία μου να χάσει.

Μετά αρχίζουν οι δοκιμασίες . Πρώτη δοκιμασία είναι να βάλει το παιδί που παίζει , το κεραμίδι πάνω στα δάχτυλα του ποδιού του και να περάσει τα πατήματα . Μετά βάζει το κεραμίδι πάνω στα δάχτυλα του χεριού του και με τεντωμένο χέρι περνάει τα πατήματα , ενώ τα παιδιά φωνάζουν : Μια γριά απ`τα Θαρρούνια …..Τέλος κάνει το πατώ . κλείνει τα μάτια και περνάει τα πατήματα . Εάν καταφέρει να τα περάσει χωρίς να πατήσει πάνω σε γραμμή , κάνει και δεύτερο παιχνίδι . Εάν χάσει αρχίζει παιχνίδι το άλλο παιδί που τα είχαν σκάσει .

Αλάτι ψιλό-αλάτι χοντρό

Τα παιδιά κάθονται σχηματίζοντας κύκλο. Ένα άλλο παιδί κρατάει ένα μαντίλι και τρέχει γύρω-γύρω, τραγουδώντας:

“Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,

έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω.

Παπούτσια δε μου πήρε να πάω στο χορό.

Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό…”

Κι ενώ κάνει στροφές γύρω από τον κύκλο, αφήνει το μαντίλι να πέσει πίσω από την πλάτη ενός καθισμένου παιδιού. Αυτό μόλις το αντιληφθεί, σηκώνεται, αρπάζει το μαντίλι και τρέχει για να πιάσει το παιδί που το είχε. Εκείνο, τρέχει και κάθεται στη θέση του. Έτσι συνεχίζεται το παιχνίδι πάλι απ’ την αρχή. Αν όμως πιαστεί, από το παιδί που σηκώθηκε και το κυνηγάει, πριν καθίσει στην άδεια θέση του, τότε παίρνει πάλι το μαντίλι και «φτου» απ΄ την αρχή.

Μαντιλάκι

Είναι το ίδιο με το προηγούμενο παιχνίδι, μόνο που αλλάζει το τραγουδάκι. Τα παιδιά πιάνονται από τα χέρια και σχηματίζουν κύκλο. Ολόγυρα φέρνει βόλτες ένα κορίτσι, που κρατά ένα μαντίλι και τραγουδά:

«Το μαντιλάκι πέρασε, πάει πέρα, πάει πέρα / πάει πέρα στον αέρα.»

Κάποια στιγμή ρίχνει το μαντίλι με τρόπο πίσω από την πλάτη ενός κοριτσιού, που πρέπει αμέσως να το πάρει και να στρώνει στο κυνήγι το πρώτο. Αυτό όμως γρήγορα τρέχει να μπει στη θέση του κοριτσιού που σηκώθηκε.

Οι κουμπάρες

Τα κορίτσια έπαιρναν τα ρούχα των μαμάδων τους (κρυφά συνήθως) και ντύνονταν «μεγαλίστικα». Παρίσταναν τις «κυρίες», με τα ψηλοτάκουνα της μαμάς. Πολλές φορές, για να φτιάξουν ψηλά τακούνια, έπαιρναν καρούλια και τα έδεναν κάτω από τα παπούτσια τους.

Μάζευαν κομμάτια από σπασμένα πιάτα, προτιμώντας εκείνα με τα σχέδια και τα στόλιζαν πάνω σε σανίδες. Μαγείρευαν με τα αυτοσχέδια κουζινικά τους, κουτσομπόλευαν, τάιζαν τα… «μωρά τους», δηλαδή τις πάνινες κούκλες τους, έκαναν επισκέψεις η μια στην άλλη. «Καλημέρα, κυρά-κουμπάρα, τι νέα;» «Καλά, κυρα-κουμπάρα».

Όλα αυτά τα έπαιζαν σε «σπιτάκια» που διαμόρφωναν κατάλληλα με ξύλα, πέτρες και … μπόλικη φαντασία, στη μικρή αυλή του σπιτιού τους ή έξω στο δρόμο της γειτονιάς, που μοσχοβολούσε βασιλικό κι ασβέστη.

Αμπάριζα

Tο παιχνίδι παίζεται από δυο ομάδες των πέντε έως δέκα παιχτών. Οι παίκτες της κάθε ομάδας στέκονται γύρω από κολώνες ή δέντρα που βρίσκονται αντικριστά, τουλάχιστο είκοσι βήματα μακριά. Η κάθε ομάδα προσπαθεί να καταπατήσει την περιοχή της αντίπαλης κολώνας.

Κάθε παίκτης, πριν φύγει από την κολώνα του για επίθεση, πρέπει πρώτα να χτυπήσει με το χέρι του την κολώνα του και να πεί: «Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω.». Στη μέση της διαδρομής, «έπαιρνε αμπάριζα» και έβγαινε για κυνήγι ο αντίπαλος, που μπορεί να ήταν ένας ή και δύο.

Όποιος παίκτης δεν προλάβαινε, μετά το κυνηγητό, να γυρίσει και να ακουμπήσει την κολώνα του ή ένα συμπαίκτη του που ακουμπούσε σ’ αυτήν, πιανόταν αιχμάλωτος.

Νικήτρια ομάδα είναι αυτή που θ’ ακουμπήσει την αντίπαλη κολώνα και θα φωνάξει: «Αμπάριζα». Όσο πιάνεις αιχμαλώτους, τόσο αποδυναμώνεται η φύλαξη της κολώνας του αντιπάλου και κάνεις πιο εύκολα την «Αμπάριζα».

Οι αιχμάλωτοι μπορούν να σχηματίσουν «αλυσίδα», έτσι ώστε να ελευθερωθούν ομαδικά και πιο εύκολα από τους παίκτες της δικής τους ομάδας, όταν πλησιάσουν και τους ακουμπήσουν το χέρι, πράγμα δύσκολο γιατί κινδυνεύουν να πιαστούν κι αυτοί.

COMENIUS 2007-2008

Cat and mouse

The children shape a circle holding their hands. A child pretends to be the mouse and another the cat. The mouse stands in the center of the circle, while the cat is waiting outside. The mouse has the right to get in and out of the circle wherever he wants. The cat, however, may enter the circle by some certain pre-determined places. If the cat trying to catch the mouse enters the circle by wrong places, then she «loses», and the child who stood in this position becomes a cat. But if the cat manages to catch the mouse, then they switch roles.

Γάτα και ποντίκι

Τα παιδιά σχηματίζουν κύκλο πιασμένα από τα χέρια. Ένα παιδί κάνει το ποντίκι κι άλλο τη γάτα. Ο ποντικός στέκεται στο κέντρο του κύκλου, ενώ η γάτα περιμένει από έξω. Το ποντίκι έχει το δικαίωμα να μπαινοβγαίνει από όπου θέλει. Η γάτα, όμως, μπορεί να μπαινοβγαίνει από ορισμένα μόνο σημεία, που θα καθορίσουν. Αν η γάτα, στην προσπάθειά της να πιάσει το ποντίκι, κάνει λάθος και μπει ή βγει από αλλού, τότε «χάνει», και τη θέση της παίρνει το παιδί που στεκόταν στη θέση από όπου πέρασε. Αν όμως καταφέρει να πιάσει το ποντίκι, τότε αλλάζουν οι ρόλοι.

Statuettes

This game is played by at least three children. A child has the eyes closed and says: «statuettes, are you all in the line;» Everyone should be in the starting line. Then the child with the closed eyes says: «one, two, three, red light». As long as he says this, the other children can run towards him. When the child opens the eyes then everybody should stay still. If a child moves he is a looser and he is the one that closes the eyes. The aim of the game is to manage to get to the child with the closed eyes and pat him on his back.

Αγαλματάκια

Το παιχνίδι αυτό παίζεται από τρία παιδιά και πάνω. Ένα παιδί τα φυλάει και έχει κλειστά τα μάτια. Ενώ κλείνει τα μάτια λέει: « Αγαλματάκια, αγαλματάκια, είστε όλοι στη γραμμή;» Όλοι πρέπει να είναι στη γραμμή εκκίνησης. Αυτός που τα φυλάει λέει: «ένα, δύο, τρία, κόκκινο φως».Όσο διαρκεί η φράση τα υπόλοιπα παιδιά μετακινούνται. Όταν αυτός που τα φυλάει ανοίξει τα μάτια του, τότε όλοι πρέπει να μείνουν ακίνητοι. Αν κάποιο παιδί κουνηθεί τότε χάνει και τα φυλάει.

The lice

The lice is a game that many children can participate. One holds the ball, fly it high and says: "catch the ball, .............", saying the name of a child. The child must catch the ball and immediately say: "One, two, three, stop!" Immediately all the children should pause. The child who has the ball makes three steps closer to that a child and tries to shoot him with the ball. If he does not manage to do it he gets a louse, a point. If he manages to shoot a player, then the player gets the louse. Anyone who gets 5 lice, gets a funny nickname and the others call him and laugh.

Ψείρες

Οι ψείρες είναι ένα παιχνίδι που το παίζουν πολλά παιδιά.
Ένας κρατάει τη μπάλα, την πετάει ψηλά και λέει: "Να την πιάσει ο .............", λέγοντας το όνομα κάποιου παιδιού που παίζει. Το παιδί αυτό πρέπει να πιάσει τη μπάλα και να πει αμέσως: "Ένα, δύο, τρία, στοπ!" Αμέσως πρέπει να σταματήσουν όλοι. Αυτός που έχει τη μπάλα κάνει τρία βήματα για να πλησιάσει αυτόν που θέλει να κάψει (πετύχει). Αν δεν τον κά ψει, τότε παίρνει μια ψείρα (πόντο). Αν τον κάψει όμως παίρνει την ψείρα ο άλλος. Όποιος συμπληρώσει 5 ψείρες, τότε οι άλλοι του βγάζουνε ψευδώνυμο και τον φωνάζουν με αυτό σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του παιχνιδιού.

kitten

This game is played with many children. One of them is supposed to be a kitten. The other children would be about 3 meters away from the kitten. Then all the children say: "Kitten, kitten what color do you like and what colour do you prefer?" And then the kitten will say one color and the children would run to find something in this colour. If a child can not be find it , he will be caught by the kitten and he will be the new kitten.

Γάτα γατούλα ή το χρώμα της μάγισσας.

Αυτό το παιχνίδι παίζεται με πολλά παιδιά. Ένα από αυτά θα κάνει τη γατούλα. Τα άλλα θα απομακρυνθούν περίπου 3 μέτρα. Μετά όλα τα παιδιά θαφωνάξουν:"Γατούλα, γατούλα, τι χρώμα ζητάς; Τι σου αρέσει και τι προτιμάς;"
Και τότε η γατούλα θα πει ένα χρώμα και τα παιδιά θα τρέξουν να το βρουν. Όποιο παιδί δεν μπορέσει να το βρει, θα τον πιάσει η γατούλα και τότε θα τα φυλάει εκείνο.
.

Bee-bee

The game is played by 5 players and more. To play the game, two children make with their hands a bridge and the other children get down the bridge. The children who built the bridge choose two words, one for each team. After singing a song: "the bee is passing over with small bees and chicks. Zoom - zoom - zoom the bees pass and we want to know what they will say.” When the song is finished, the child is asked by the two children who built the bridge which word can chose of the two.

Μέλισσα-μέλισσα

Το παιχνίδι μέλισσες παίζεται από 5 παίκτες και πάνω . Για να παιχτεί το παιχνίδι, δυο παιδιά φτιάχνουν με τα χέρια τους μια γέφυρα και τα υπόλοιπα παιδιά περνούν κάτω απ' αυτήν. Τα παιδιά τα οποία έφτιαξαν τη γέφυρα διαλέγουν δυο λέξεις, μια για το καθένα. Μετά τραγουδούν ένα τραγούδι: "Περνά - περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα κλωσσόπουλα. Ζουμ - ζουμ - ζουμ να οι μέλισσες περνούν για να δούμε τι θα πουν". Όταν τελειώσουν το τραγούδι, το παιδί που βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα, πιάνεται από τα παιδιά που έφτιαξαν τη γέφυρα. Μετά του λένε τις δυο λέξεις που διάλεξαν και το παιδί πρέπει να διαλέξει μια από τις δυο. Όποια λέξη από τις δυο διαλέξει πάει με το παιδί που διάλεξε αυτή τη λέξη. Έτσι γίνεται και με τους υπόλοιπους. Όποιος πάρει τους περισσότερους κερδίζει.

The tile tower or Moscue

They play at least 10 players who are divided into two groups. They place tiles one over the other in a small circle, count 7 steps away from the tiles and make a line at that point. One group stands behind the line and another behind the tiles. The group in the line gets the ball and tries to shoot the tiles.

Each player has 3 opportunities to shoot the ball, if no one succeeds to shoot the tiles the teams change roles. If someone shoots the tiles his team is running in all directions and try to put the tiles one over the other as it was before. The other group is trying to hit with the ball their rivals while they try to built the tower of tiles.

Whoever has the ball and shoot must not move or pass the ball to a partner. The game is finished when the tile tower is built and the team saya «MOSQUE».

Τζαμί

Παίζουν το λιγότερο με 10 παίκτες οι οποίοι χωρίζονται σε δύο ομάδες.
Βάζουμε τα κεραμίδια μέσα σε ένα μικρό κύκλο το ένα πάνω στο άλλο και από το σημείο εκείνο μετράμε 7 βήματα και κάνουμε μία γραμμή σε εκείνο το σημείο. Η μία ομάδα στέκεται πίσω από τη γραμμή και η άλλη πίσω από τα κεραμίδια. Η ομάδα που είναι πίσω από την γραμμή παίρνει τη μπάλα και προσπαθεί να σημαδέψει και να ρίξει τα κεραμίδια.

Κάθε παίκτης έχει 3 ευκαιρίες να ρίξει τη μπάλα, σε περίπτωση που κανείς δεν πετύχει να ρίξει κάτω τα κεραμίδια αλλάζουν ρόλους. Σε περίπτωση που κάποιος ρίξει τα κεραμίδια η ομάδα του τρέχει προς όλες τις κατευθύνσεις και προσπαθεί να βάλει τα κεραμίδια το ένα πάνω στο άλλο όπως ήταν πρίν. Η άλλη ομάδα προσπαθεί να χτυπήσει με τη μπάλα τους αντιπάλους της έτσι ώστε να τους βγάλει από το παιχνίδι.

Όποιος έχει τη μπάλα πρέπει να είναι ακίνητος. Την ώρα εκείνη μπορεί να ακινητοποιήσει έναν αντίπαλο ή να δώσει πάσα σ
ε ένα συμπαίκτη του. Το παιχνίδι συνεχίζεται κατά αυτόν τον τρόπο μέχρις ώτου ή η μία ομάδα να στήσει τα κεραμίδια και να πει «ΤΖΑΜΙ» ή η άλλη ομάδα να ακινητοποιήσει όλους τους αντιπάλους της.

5/07/2008

ΕΝΑ ΔΙΑΣΗΜΟ ΕΙΔΩΛΟ

CHÉ GUEVARA, ΕΝΑ ΔΙΑΣΗΜΟ ΕΙΔΩΛΟ.

Όλοι έχουμε ακούσει το όνομα Ché Guevara. O άνθρωπος αυτός ήταν ένα διάσημο είδωλο για πολλούς νέους σε όλο τον κόσμο. Ήταν διάσημος για την ωραία εμφάνιση του, την επαναστατική του φήμη, μα κυρίως για το ότι ήταν αποφασισμένος να παλέψει για τους φτωχότερους ανθρώπους και αρνήθηκε να υπακούσει στα πρόσωπα της εξουσίας.

Ο Ernesto Guevara γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1928. Αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική. Πριν γίνει ιατρός ταξιδέψε στην Αργεντινή με ποδήλατο .Δεν μεγάλωσε σε φτωχή οικογενοια και έπαθε σοκ όταν είδε ανθρώπους να ζουν σε μεγάλη φτώχεια.

Έπειτα δούλεψε σε όλη την Νότια Αμερική σαν εργάτης. Σε αυτή τη περίοδο, δούλευε σε ένα νοσοκομείο για λεπρούς στο Περού και είδε με τα μάτια του τη δυστυχία που προκαλούσε η ασθένεια αυτή. Ο Ché πηρέ το πτυχίο του στη ιατρική και ειδικεύτηκε στη δερματικές παθήσεις. Έτσι θα μπορούσε να ζήσει άνετα παίρνοντας ένα υψηλό μισθό.

Παρόλα αυτά συνέχισε να ταξιδεύει γιατί ήθελε να βιώσει τις συνθήκες των φτωχών ανθρώπων. Στη διάρκεια των ταξιδιών του πείστηκε ότι οι φτωχοί θα μπορούσαν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή μόνο αν είχαν τα εξής εφόδια :

Εκπαίδευση και δύναμη. Πίστευε ότι οι αλλαγές αυτές θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο με επανάσταση. Για το λόγο αυτό ανέβηκε στα βουνά, έγινε αντάρτης και πολέμησε έτσι με δύναμη και κουράγιο για τα πιστεύω του.

Αλλά δυστυχώς δεν έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να πραγματοποιήσει τους στόχους που έθεσε. Ρίσκαρε πολύ και τελικά αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε από το Βολιβιανό στρατό.

Ήταν όμως αργά να σταματήσουν την εξάπλωση των ιδεών του Ché, ο οποίος είχε γίνει θρύλος.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ Α.

4/11/2008

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ


ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΕΤΕ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Η τάξη Ε’1 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων, έκανε μία έρευνα για το που θα ήθελε να ταξιδέψει ο καθένας μας, αν είχε μια μηχανή του χρόνου. Το σύνολο των ερωτηθέντων ήταν 135 άτομα από ηλικίες 5-75 ετών. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:

Μέλλον
31%
Εποχή των Δεινοσαύρων
26,7%
Αρχαία Ελλάδα
15,8%
Μεσαίωνας-Βυζάντιο
8,5%
Ελληνική Επανάσταση 1821
8,25%
Λίθινη Εποχή-Γέννηση Χριστού
1,7%
Μινωική Εποχή
1,2%
Δ. Γ./Δ. Α.
6,85%

ΤΑΞΗ Ε1

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Ανακύκλωση καλή
που το περιβάλλον σώζεις
είσαι από όλους μας αγαπητή
γιατί από τα σκουπίδια μας γλιτώνεις.

Χαρτί ,γυαλί και πλαστικό
είναι ανακυκλώσιμο υλικό.
Τα σκουπίδια δεν τα πετάμε
στην ανακύκλωση πρέπει να τα πάμε.
ΤΑΞΗ Ε1

4/08/2008

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Ναύπλιο 22.10.07

Αγαπητέ μας Δήμαρχε

Σου γράφω σήμερα για το θέμα της ανακύκλωσης των σκουπιδιών που πιστεύω πως είναι καιρός πια να την εφαρμόσουμε και στην όμορφη πόλη μας.

Το περσινό καλοκαίρι είχα ταξιδέψει με την οικογένεια μου στην Γερμανία, όπου μένει μόνιμα η θεία μου. Μείναμε μια βδομάδα στο σπίτι της στην Κολωνία και ζούσαμε καθημερινά σε «γερμανικούς ρυθμούς». Το πιο εντυπωσιακό πράγμα στο σπίτι ήταν το πώς χώριζαν τα καθημερινά σκουπίδια. Στην κουζίνα του σπιτιού υπήρχαν πέντε διαφορετικοί κάδοι. Ένας κίτρινος για τα χαρτιά , ένας μπλε για τα αλουμίνια , ένας πράσινος για τα μπουκάλια, ένας άσπρος για τα πλαστικά και ένας γκρίζος για τα υπόλοιπα. Τα αποφάγια δεν τα πετάγαμε σε κανέναν από αυτούς τους κάδους, αλλά σε έναν άλλον στον κήπο που τον έλεγαν κομποστοποιητή. Εκεί γίνονταν λίπασμα για τον κήπο.

Κάθε μέρα η θεία μου έβγαζε νωρίς το πρωί έναν συγκεκριμένο κάδο έξω. Τη Δευτέρα αυτόν με τα χαρτιά, την Τρίτη αυτόν με τα μπουκάλια κ.λ.π. και κάθε μέρα πέρναγε το ειδικό «σκουπιδιάρικο» που τον άδειαζε. Όπως μου εξήγησε η θεία μου, κάθε κάτοικος πλήρωνε δημοτικά τέλη και μάλιστα πολύ ακριβά μόνο για τα περιεχόμενα του γκρίζου κάδου, δηλαδή για τα σκουπίδια που δεν ανακυκλώνονται. Γιαυτό αυτόν τον κάδο τον έβγαζαν στο δρόμο μόνο μια φορά το μήνα. Πρόβλημα μυρωδιάς ή καθαριότητας δεν υπήρχε μέσα στο σπίτι, γιατί τα επικίνδυνα γιαυτό σκουπίδια πήγαιναν στον ειδικό κομποστοποιητή.

Επίσης υπήρχε και η δυνατότητα τα μπουκάλια (γυάλινα και πλαστικά) αλλά και τα αλουμινόκουτα να μπορεί κανείς να τα επιστρέψει και στα σουπερμάρκετ που τα αγόρασε , παίρνοντας πίσω μερικά σεντς. Αυτό συχνά μου είπε η θεία μου είναι και ένα είδος χαρτζιλίκι για τα παιδιά, που μαζεύοντας και επιστρέφοντας μπουκάλια παίρνουν μερικά ευρώ για ένα παγωτό ή μια σοκολάτα.

Περπατώντας όλη την πόλη δεν είδα πουθενά κάδους σκουπιδιών σαν αυτούς που έχουμε στην πόλη μας, παρά μόνο πάλι κάποιους χρωματιστούς, για να ρίχνουν οι περαστικοί μπουκάλια, εφημερίδες και άλλα ανακυκλώσιμα υλικά.

Ρώτησα τον πατέρα μου να μάθω σε τι ωφελεί η ανακύκλωση. Μου απάντησε ότι με την ανακύκλωση προστατεύεται το περιβάλλον και η δημόσια υγεία, εξοικονομούνται ενέργεια και πρώτες ύλες, επιβαρύνονται λιγότερο οικονομικά οι πολίτες. Τον ρώτησα μετά πως το κατάφεραν αυτό οι Γερμανοί? Μου απάντησε ότι απόκτησαν σιγά σιγά εδώ και χρόνια οικολογική συνείδηση, αλλά και αντιλήφθηκαν ότι το κόστος της ταφής των σκουπιδιών ήταν δυσβάσταχτο για τους πολίτες.

Γυρίζοντας πίσω στην πατρίδα και στην πόλη μας αναρωτήθηκα που πάνε όλα αυτά τα σκουπίδια που βλέπω να ξεχειλίζουν τους κάδους της γειτονιάς? Που τα πετάμε και ποιοι κινδυνεύουν από αυτό? Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με την ανακύκλωση που είδα στη Γερμανία, και στην δική μας πόλη? Γιατί το μόνο που κάνουμε σήμερα είναι να μαζεύουμε τις εφημερίδες και να τις δίνουμε στο Δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μας που κάνει ανακύκλωση χαρτιού? Και πόσοι το κάνουν αυτό. Δεν το κάνουν όλοι. Περνώ από τον εμπορικό δρόμο , κοντά στο φαρμακείο της μητέρας μου και βλέπω τους κάδους γεμάτους χαρτόκουτα που δεν τα δίνουν στην ανακύκλωση.

Ρώτησα τον πατέρα μου , ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό και μου είπε ο Δήμαρχος της πόλης.

Γιαυτό και εγώ αποφάσισα σήμερα να σου γράψω και να σου ζητήσω να πας γρήγορα σε μια γερμανική πόλη, να δεις πως το κάνουν και να το αντιγράψεις και στην πόλη μας. Και να κλείσεις επιτέλους τις παράνομες χωματερές που ο μπαμπάς μου λέει ότι και επικίνδυνες για φωτιές είναι, και πρόστιμα πρέπει να πληρώνουμε αν δεν τις κλείσουμε.

Να μην φοβηθείς αυτό που ο μπαμπάς μου λέει «πολιτικό κόστος» και που δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει.

Βάλε λοιπόν γρήγορα τους πολύχρωμους κάδους και στην πόλη μας, και στα σπίτια μας. Ο μπαμπάς μου είπε πως υπάρχει και μια εταιρεία, η Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης, που τους δίνει δωρεάν! Τι περιμένεις λοιπόν?

Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά! Και η ανακύκλωση είναι η άλλη μισή.

Και πρόσεξε ! Γιατί σε πέντε χρόνια θα ψηφίζω και εγώ!

Σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ για το χρόνο σου . ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ